Es día de muertos, es día para recordar. Velas, flores, luz, agua, palabras y silencios. Un espacio de energía interna para hablar con los muertos, con los que no existen pero existen en nuestro corazones. Y sin duda en el altar está la simbología de un papel que ha impregnado el dibujo de aquellos que queremos, la foto que en su imagen reconstruye aquel recuerdo. Es tiempo de recordar cosas cotidianas, cosas absurdas, colores, sabores, emociones. Así tomaremos un momento que anuncia de donde venimos, la raíz de lo que somos. Y a donde quiera que vayamos nos abraza. Es día de muertos, es día de vida para festejar y recordar.
Het is de dag van de doden, het is een dag om te herdenking. Kaarsen, bloemen, licht, water, woorden en stilte. Een interne energieruimte om met onze doden te gaan praten, met diegenen die niet bestaan, maar in onze harten bestaan ze wel. En zonder twijfel er is de altar de symboliek van een papier die de tekening van degenen die we willen hebben geïmpregneerd, de foto die in hun beeld de herinneren reconstrueert. Het is tijd om alles te herinneren: absurde dingen, kleuren, smaken, emoties. We nemen een moment dat aankondigt waar we vandaan komen, de wortel van wie we zijn. En waar we ook heen gaan, het omarmt ons. Het is een dag van de doden, het is een dag van het leven te vieren en te herdenken.
No hay comentarios:
Publicar un comentario