El lugar para el recuerdo/ Het plek voor de herinnering

Por años me he preguntado con cuáles de los recuerdos me quiero quedar y cómo quiero recordarlos. Por ratos el dolor ha nublado la perspectiva de muchas alegrías y los buenos recuerdos, de cotidianidades que hacen la vida sencilla. En el inventario de la vida me quedo con todas esas cosas pero sin duda en busca de un balance. El dolor y la pérdida marcan, son parte del querer y son lecturas arduas sobre la vida, de las cuales he aprendido. La cotidianidad -llena de alegrías y tristezas, peleas y abrazos, comidas y hambres compartidas, banalidades y triunfos- también se suma a mi altar de los recuerdos, a la memoria que quiero construir, a la memoria que propongo. Por estos días mis hermanos cumplirían años, se harían un poquito más viejos. Pero no, no es así. Lo que sí es cierto es que celebro su memoria, y la comparto para no quedármela adentro de mí, para contar que existieron, para decir que la vida es frágil, para decir que aún tenemos mucho que aprender de los conflictos y la paz, para compartir esta herencia de palabras y vivencias, para crear un lugar para el recuerdo.

Jarenlang heb ik me afgevraagd welke herinneringen ik wil houden en hoe ik ze wil onthouden. In sommige periodes heeft de pijn de vreugde, de goede herinneringen, het simpele dagelijkse leven vertroebeld. In de inventaris van het leven nemen ik alles mee, op zoek naar balans. Pijn en verlies tekenen, ze maken deel uit van liefde en ze zijn een intense lezingen over het leven. Het dagelijks leven -vol met vreugde en verdriet, gevechten en knuffels, gezamenlijke maaltijden en honger, banaliteiten en successen- voeg ik toe aan mijn altaar van herinneringen, aan de geschiedenis die ik wil opbouwen, aan het verhaal dat ik voorstel. Rond deze dagen zouden mijn zus en mijn broer jarig zijn, ze zouden weer een beetje ouder zijn geworden. Maar nee, het is niet zo. Wat wel waar is dat ik hun herinnering kan vieren, en ik deel het hier om het niet bij mij alleen te houden, om te vertellen dat ze bestonden, om te zeggen dat het leven kwetsbaar is, en dat we heel veel moeten leren over conflicten en vrede, om dit erfgoed van woorden en ervaringen te delen, om een plek voor de geschiedenis te creëren.