El
lienzo adquiere color. Poco a poco las ideas y las emociones van adquiriendo
forma, y cada mujer va encontrando algo en la pintura con lo que se siente
cómoda: un pincel grueso, un pincel fino, una espátula. Cada una se concentra
en su trabajo, piensa, pregunta. ¿Qué colores usar? ¿Cómo crear símbolos? ¿Cómo
dibujar un rostro? Mientras preguntan, los idiomas se cruzan: holandés, español
y árabe fluyen por el espacio. Las
risas se disparan cuando el pincel termina en el té. Acá una muestra de su proceso.
Het doek krijgt kleur. Beetje bij beetje krijgen de ideeën
en emoties vorm, en elke vrouw vindt iets in schilderen met wat zij comfortabel
voelt: een dikke kwast, een fijn penseel, een spatel. Ieder richt zich op haar
werk, ze denken en ze vragen. “Welke kleuren moet ik hier gebruiken?” “Hoe kun
ik hier een symbool creëren?” “Hoe maak ik hier een gezicht?” Terwijl ze vragen,
kruizen de talen door elkaar heen: Nederlands, Spaans en Arabisch stroomt door
de ruimte. De lacht worden geactiveerd wanneer de penseel eindigt in thee. Hier
is een voorbeeld van hun proces.
No hay comentarios:
Publicar un comentario