Dos guitarristas ingleses abren la función. Con sus manos de dedos ágiles y rápidos van con soltura sobre las cuerdas. Se miran, se advierten uno al otro para contar las notas, los tiempos, los silencios. Tras su trabajo, aparecen doce guitarras a la vez, juntas son un espectáculo para los oídos. El trabajo en conjunto, la mezcla, la sincronización son un regalo de melodías para la vida. Cierras los ojos y te envuelves en otro mundo: el del sonido. Las doce guitarras tienen sabor a Sur, por ratos a nostalgia, especialmente cuando a Alfonsina y el mar de Ariel Ramírez le toca su turno en el programa. Se los recomiendo: Studenten Gitaar Ensemble Nederland. Y gracias Robin Schram por recomendarlo.
Twee Engelse gitaristen openen de functie. Met hun behendige en snelle vingers gaan ze met gemak over de snaren. Ze kijken elkaar aan, ze waarschuwen elkaar om de tonen, de tijden, de stiltes. Na hun werk verschijnen er tegelijkertijd twaalf gitaren, samen zijn ze een show voor de oren. Het samenwerken, het mixen, de synchronisatie zijn een geschenk van melodieën voor het leven. Je sluit je ogen en je reist in een andere wereld die van geluid. De twaalf gitaren hebben een zuiderse smaak, voor momenten van nostalgie,vooral wanneer Alfonsina en de zee van Ariel Ramírez zijn beurt in het programma krijgt. Ik raad ze aan: Studenten Gitaar Ensemble Nederland .
No hay comentarios:
Publicar un comentario