Llegaron vía
correo en un empaque moderno. Al abrirlo apareció la huella inconfundible de
Camilo: un rollo de papel viejo, capa por capa pegada hasta conseguir la
firmeza al tubo. Una tapadera y un lazo de tela de algodón alrededor, avejentada
por los años. Era una de esas típicas cosas que hacía Camilo. Con puño y letra
había escrito: “Grabados. Camilo Minero, Frente al Hospital Militar, Dávila
Bolaños, Av. Bolivar #1310”. En los años 80 Camilo vivió en Nicaragua, exiliado
tras la guerra en El Salvador. En ese período organizó exposiciones y siguió su
trabajo artístico por el mundo. En manos de Ángela Grollmisch cayeron un día 9
grabados de Camilo. Ella cuenta que una pareja de brasileños se los entregaron
para organizar una exposición en la ex República Democrática Alemana (RDA). Los
años pasaron, y la vida de Ángela tomó otros caminos. Años después redescubrió
los grabados, Camilo ya había fallecido. Hizo varios intentos por contactar a
la familia pero sin mayores resultados. Pero hace poco nos encontró. He aquí
los grabados viajeros.
En el marco de
los 100 años de girasoles es un placer mostrarles algunos de estos grabados,
que llevan además de la huella del pintor una historia impregnada. Algunos, ya
los hemos visto como el famoso Canillita, otros, a pesar de su antigüedad son
nuevos ante nuestros ojos.
100 jaar van Girasoles: de reizigers houtsneden.
Ze kwamen in een moderne verpakking. Toen
ik het open maken kwam de onmiskenbare stempel van Camilo: een rol van oude
papier, laag voor laag rond de buis om het stevig te maken. Een deksel en een
touwtje van katoenen rond de buis, het touwtje was oud vanwege de jaren. Het
was een van die typische dingen die Camilo deed. Met zijn handschrift had hij geschreven:
"Houtsneden. Camilo Minero, in de voorkant van het Militair Hospitaal,
Dávila Bolaños, Av. Bolivar # 1310 ". In de jaren 80 leefde Camilo in Nicaragua
vanwege ballingschap. Het was oorlog in El Salvador. In die periode organiseerde
hij nog tentoonstellingen en hij exposeerde zijn artistieke werk over de hele
wereld. Op een dag kwamen in de handen van Angela Grollmisch de houtsneden van
Camilo. Een brazilianse koppel gaf ze de houtsneden om een solidariteit tentoonstelling
met El Salvador te organiseren in de Duitse Democratische Republiek (DDR). De
jaren gingen voorbij en Angela's leven nam een ander weg. Jaren later heeft ze
de houtsneden herontdekt, Camilo was al overleden. Hij maakte verschillende
pogingen om contact met de familie te maken, maar zonder resultaat. Kort
geleden heeft ze nog een keer geprobeerd en ze heeft ons gevonden. Hier zijn
sommige van de reizigers houtsneden.
In het kader van de 100 jaar van de “Girasoles”
is een plezier enkele van deze houtsneden te laten zien. Ze hebben niet allen
het merk van de kunstenaar maar ze hebben ook een geïmpregneerd geschiedenis.
Sommigen, zoals de beroemde Canillita hebben we al gezien, anderen, ondanks hun
leeftijd ze nieuw voor onze ogen.
