A Pavel

Tenía el pelo negro, podrías decir que como el carboncillo, inmensamente tupido que apenas podías deslizar las yemas de los dedos entre cada hebra. Sus ojos risueños deslizaban una línea suave. Su voz era fuerte, podía anunciar vientos enérgicos o carcajadas a mares. Tenía manos que abrazaban como el mar por ratos suaves que iban al ritmo del oleaje, por ratos abruptas y torpes. Así queda él en mi memoria. Esta es mi herencia: el recuerdo. La ausencia que día a día deja su presencia. El sur que busco cuando en el norte me pierdo, la memoria que da sabiduría al corazón, a la forma que miramos la vida. A la ausencia también sumo el recuerdo de los chilenos, la de los padres jesuitas, y la de todos y todas que perdieron su vida por estos días. Así encendemos en el presente una vela de recuerdo de nuestro pasado.

Aan Pavel

Hij had zwart haar, je zou kunnen zeggen dat bijna zoals houtskool, zo dik dat je nauwelijks de vingertoppen kon glijden tussen de draden. Zijn lachende ogen gleden een vloeiende lijn. Zijn stem was sterk, die kon harder wind of golven van gelach aankondigen. Hij had handen die even omhelsden als de zee en ging op het ritme van de golven, maar ze konden ook abrupte en onhandige zijn. Zo blijft hij in mijn geheugens. Dit is mijn erfenis: het herdenking. De afwezigheid die dag na dag zijn aanwezigheid verlaat. Het zuiden waar ik naar op zoek als ik verdwaald ben in het noorden, de herinnering die wijsheid aan het hart geeft, aan de manier waarop we naar het leven kijken. Aan de afwezigheid voeg ik toe de herinnering van de Chilenen, van de jezuïetenvaders en van al diegenen die hun leven verloren deze dagen. Zo lichten we in het heden een kaars van herdenking van ons verleden op.

Studenten Gitaar Ensemble Nederland

Dos guitarristas ingleses abren la función. Con sus manos de dedos ágiles y rápidos van con soltura sobre las cuerdas. Se miran, se advierten uno al otro para contar las notas, los tiempos, los silencios. Tras su trabajo, aparecen doce guitarras a la vez, juntas son un espectáculo para los oídos. El trabajo en conjunto, la mezcla, la sincronización son un regalo de melodías para la vida. Cierras los ojos y te envuelves en otro mundo: el del sonido. Las doce guitarras tienen sabor a Sur, por ratos a nostalgia, especialmente cuando a Alfonsina y el mar de Ariel Ramírez le toca su turno en el programa. Se los recomiendo: Studenten Gitaar Ensemble Nederland.  Y gracias Robin Schram​ por recomendarlo.

Twee Engelse gitaristen openen de functie. Met hun behendige en snelle vingers gaan ze met gemak over de snaren. Ze kijken elkaar aan, ze waarschuwen elkaar om de tonen, de tijden, de stiltes. Na hun werk verschijnen er tegelijkertijd twaalf gitaren, samen zijn ze een show voor de oren. Het samenwerken, het mixen, de synchronisatie zijn een geschenk van melodieën voor het leven. Je sluit je ogen en je reist in een andere wereld die van geluid. De twaalf gitaren hebben een zuiderse smaak, voor momenten van nostalgie,vooral wanneer Alfonsina en de zee van Ariel Ramírez zijn beurt in het programma krijgt. Ik raad ze aan: Studenten Gitaar Ensemble Nederland .

Andar por el bosque/ Wandelen door het bos

Andar por el bosque, ampliar la mirada en su amplitud, sus colores, su vasto abrazo de hojas, la luz que lo reinterpreta. Detenerse en los detalles de sus formas, en la curva de sus troncos, en los ojos de sus hojas, veo círculos y óvalos, aquí veo líneas que anuncian viajes fantásticos e inspiran pinturas de ensueño.

Wandelen door het bos, vergroten het kijk in zijn breedte, zijn kleuren, zijn enorm omarming van de bladeren, het licht dat hij opnieuw interpreteert. Stoppen in de details van zijn vormen, in de bocht van zijn stammen, en de ogen van zijn bladeren, ik zie cirkels en ovalen, ik zie hier lijnen die aankondigen fantastische reizen en droomschilderijen inspireren.

Me gusta el sol...Ik houd van de zon

Me gusta el sol, la luz que proyecta y el calor que penetra. Me gusta cuando destella y llena mi casa de claros. Me gusta el sol con los amigos y las amigas, ese que acompaña una tarde frente al asado, una cerveza, una copa de vino o simplemente agua. Me gusta el sol porque la gente ríe de otra manera, parece flotar después de un gris intenso. Me gusta el sol que trae flores, e infinitos tonos verdes. Ese que sabe a sal y huele a viento, ese que parece de la tierra mediterránea aunque es del mar del Norte. Me gusta el sol que da color a mi piel cansada de un café pálido debido a los meses grises. Me gusta el sol que despeja de mi ropa pesada y me permite viajar por la vida con un andar más ligero. 

Ik hou van de zon, het licht dat het projecteert en de warmte die binnendringt. Ik vind het leuk als hij knippert en vult mijn huis met licht. Ik hou van de zon met vrienden, de zon die samen gaat op een middag voor de barbecue, een biertje, een glas wijn of gewoon water. Ik hou van de zon omdat mensen anders lachen, het lijkt te zweven na een intens grijs. Ik hou van de zon die bloemen en oneindige groene tonen brengt. Degene die smaakt naar zout, degene die geurt naar de wind die op mediterraan land lijkt maar uit de Noordzee komt. Ik hou van de zon die door de grijze maanden kleur geeft aan mijn huid, moe van een bleke bruin. Ik hou van de zon die mijn zware kleren opruimt en mij toestaat om door het leven te reizen met een lichtere lopend.

A new book: "After insurgency"

En abril saldrá el libro de Ralph Sprenkels "After Insurgency: Revolution and Electoral Politics in El Salvador". Publicado por la Universidad de Notre Dame. Es una investigación que profundiza sobre el período de la posguerra. En lo personal y dado que sigo de cerca este trabajo, hay un capítulo que me parece muy interesante y recomendable, trata de la reconstrucción de la vida de los excombatientes en la posguerra a partir de fotos tomadas durante la guerra. Por ahora hay una versión en inglés. ¿Les interesa? Acá les dejo el enlace, y la portada, una foto impactante de Luis Galdámez, que nos dice mucho sobre la complejidad del país y el tema. La versión en español vendrá, es un compromiso con ese país que nos cuesta y amamos tanto.

Ralph Sprenkels, After Insurgency

In april verschijnt het boek 'After Insurgency: Revolution and Electoral Politics in El Salvador' van Ralph Sprenkels. Gepubliceerd door de Universiteit van Notre Dame. Het is een onderzoek dat zich verdiept in de naoorlogse periode. Persoonlijk, en omdat ik zijn werk op de voet heb gevolgd, is er een hoofdstuk dat ik zeer interessant en aan te bevelen vind, het gaat over de reconstructie van het leven van ex-strijders in de naoorlogse periode van foto's die tijdens de oorlog zijn gemaakt. Voorlopig is er een Engelse versie. Ben je geïnteresseerd? Hier is de link, en de cover, een opvallende foto van Luis Galdámez, die ons veel vertelt over de complexiteit van het land en het onderwerp. De Spaanse versie zal komen, het is een verplichting die we hebben met dat land dat ons zo veel kost en we houden er zo van.